De wijk aan de Antwerpsesteenweg is begin jaren 20 gebouwd als tuinwijk. De naam verwijst naar de herkomst van het fonds dat de bouw financiert: het Belgian Relief Fund uit Zuid-Australië.
Het Belgian Relief Fund is één van de vele buitenlandse organisaties die tijdens en na de oorlog geld inzamelen voor ‘Poor Little Belgium’, het land dat moedig weerstand biedt aan Duitsland en erg te lijden heeft onder de bezetting.
Overal worden hulpcomités opgericht.
België kan in vergelijking met andere landen op veel vrijgevigheid rekenen.
In Zuid-Australië, een deelstaat van Australië, richt Lady Galway, de vrouw van de gouverneur, het South-Australian Belgian Relief Fund op. Ze investeert 200.000 frank (ongeveer 32.000 euro) in de Liersche Maatschappij voor Goedkoope Woningen.
De Liersche Maatschappij past binnen de structurele maatregel van de regering om de woningnood duurzaam op te lossen. De duizenden houten noodwoningen die zijn neergezet met steun van het Koning Albertfonds verhelpen de acute nood. Met de oprichting van de Nationale Maatschappij voor Goedkoope Woningen en Woonvertrekken wil België haar bevolking kwaliteitsvolle bewoning aanbieden. Lokale besturen kunnen hun eigen maatschappij oprichten. In Lier ontstaat in 1921 de Liersche Maatschappij voor Goedkoope Woningen met een kapitaal van 1 miljoen frank. Voornaamste aandeelhouders zijn staat, provincie en stad.
Wijk Zuid-Australië
Architecten Flor Van Reeth, Jef Huygh en Maurice Dieltiens tekenen de plannen voor de wijk. Flor van Reeth bezocht voor de oorlog met Felix Timmermans de Vlaamse begijnhoven. Tijdens de oorlog komt hij in Engeland in contact met architecten die de “Garden City” promoveren. Beide ideeën combineert hij in zijn ontwerp voor de tuinwijk Zuid-Australië. In 1921 wordt met de bouw van 73 woningen begonnen, in 1923 is de wijk voltooid.
De toegangsstraat heet Zuid-Australiëlaan, het centrale plein Adelaidaplein, genoemd naar de hoofdstad Adelaide. De straten krijgen een naam van een bloem.
In 1945 vallen twee V2-bommen op de wijk. Er zijn dertien dodelijke slachtoffers. Vele huizen zijn onherstelbaar beschadigd. In 1953 beslist de Lierse Huisvestingsmaatschappij de wijk te herbouwen met 93 woningen in een nieuw stratenplan.
Auteur: Hugo De Bot
